Hé Bart
Wat moeten we nu zonder jou?
Jij was het, die in 1987 een groepje jonge mensen bij elkaar zocht die allemaal graag muziek maken en van gezelligheid houden. En dat deed je verdomd goed, want het grootste deel van dit clubje is na al die jaren nog steeds bij elkaar.
Wat hebben we veel lol gehad samen!! Altijd was het feest en feestjes daar hield jij wel van. Als er geen feestje was dan zorgde je hier zelf wel voor. De passie voor de muziek is de drijvende kracht van ons clubje en jij was degene die het allemaal graag een bepaalde richting in stuurde. Een duidelijke mening heb je altijd gehad. Je wist wat je wilde en deed er alles aan om dat ook te bereiken. Als er dingen mis liepen stond jij klaar om ze op te lossen.
Jarenlang was je onze voorzitter en regelde en organiseerde van alles. Organiseren zat je in het bloed, daar was je een kei in. Je kende zoveel mensen in Gemert en had overal je connecties. Om een paar hoogtepunten te noemen van wat je organiseerde voor The Wine Children: de Open Nederlandse KlinkerKampioenschappen bij jou in de Eendracht, de Vurproefavond op vrijdag voor carnaval, om de 5 jaar een jubileumfeestje, barbecues bij de molen en zeker niet te vergeten de talloze optredens. We speelden van Groningen tot Maastricht en zelfs buiten de landsgrenzen in België, Duitsland en Oostenrijk.
Ook zat je menig maal in de organisatie van ons jaarlijkse vakantieweekend. Weet je nog, dat blauwe petje dat je droeg tijdens ons vakantieweekend in Utrecht? Je kreeg al snel de bijnaam ‘blauw petje’. En die keer dat we een workshop line dancing deden tijdens ons weekendje in Heesch? De leraar merkte op dat we een goed gevoel voor ritme hadden. “En dat voor een voetbalclub”, was jouw reactie!
Op je saxofoon ging je helemaal los. Eerst zittend op je knieën en vervolgens achterover leunend, speelde je de sterren van de hemel. “Iemand moet hier toch de show maken!” zei je dan. Nadat er een setje was gespeeld was jij het altijd die heel hard riep: “Dank je wel!!!”, een luidruchtige hint om applaus en dat kregen we dan ook.
Sinds een aantal jaren zat je in de muziekcommissie en dat deed je vol enthousiasme. Je zorgde ervoor dat we telkens nieuwe, leuke en uitdagende nummers hadden die we nog steeds graag spelen. De muziek moest wel bij ons passen. Jij zei altijd: “Als ieder bandje het speelt dan hoeft het niet!”
De muziek is al lang niet meer het enige wat ons bindt. De hele groep met aanhang en kinderen als vrienden bij elkaar. Dat was zoals jij het graag zag en je genoot ervan. Van de kinderen hield je zelfs een bestand bij waarin staat hoeveel jongens en meisjes er zijn en wat hun geboortedatum is.
Onze 20-jarige jubileumreis naar Oostenrijk in 2007 zag je aanvankelijk helemaal niet zitten. Je hield niet van de kou, wilde liever naar de zon. Toch ging je mee en het was geweldig. Skieën deed je niet. “Ik kijk wel uit! Straks lig ik maanden in de kreukels”, was wat je zei. Maar après skieën, dát deed je wel (in je skipak!) bij Seppie in Westendorf. Drie weken later stond Seppie plotseling in Gemert en gaf jij hem na een latertje bij Dientje in de vroege ochtend alweer een rondleiding in de molen.
Maar zoals afgesproken, volgende keer naar de zon! In 2011 muziek maken in Barcelona. “Als mijn gezondheid het toelaat kachel ik er wel naar toe met het busje”, zei je een paar maanden geleden nog.
Helaas mag dit niet zo zijn, maar wat heb je gevochten! Het woord opgeven kende je niet.
Doorgaan en eruit halen wat erin zit, was jouw motto. Jij hield ons op de been en kwam
tot op het laatst naar de repetitie. We zagen hoeveel energie dit jou kostte maar het
deed ons zo goed dat je erbij was. Je dronk gewoon je pilsje mee aan de bar al
had je nog zo’n zware dag. Het deed jou (en ons) pijn dat het spelen niet meer
lukte maar je was er. Je bleef op de hoogte van alles wat er gebeurde en
bemoeide je nog steeds overal mee.
Bart, wat zullen we je missen jongen! Ons nummerke 6 is er niet meer bij.
Gelukkig hebben we 23 jaar mooie herinneringen. We weten dat jij vindt
dat wij door moeten gaan, ook zonder jou. Dat gaan we zeker doen,
al zal het zonder jou nooit meer hetzelfde voelen.
Bart, we zullen er zijn voor Ylona, Sam, Tum en Suus.
En om met jouw woorden af te sluiten: “DANK JE WEL!!!”
The Wine Children
Hans, Leander, Marc, Marion, Jochem, Anja,
Edward, Gert, Peter-Paul, Adriaan, Jos,
Sandra en Erna
In Memoriam Bart Gerrits - 8 april 1966 - 23 november 2010